دریا، راه عبور از بحران اشتغال‌های بومی

توسعه گردشگری و دسته‌بندی‌های این رشته فعالیت که هم صنعت تلقی می‌شود و هم خدمت، چند سالی است در کش و قوس تعریف و راهکارهای پیشنهادی کارشناسان مختلف گیر کرده، اما واقعیت این است که اگر قرار باشد به اشتغال پایدار دست یابیم و جهشی در حوزه اشتغال و اقتصاد ایجاد شود، هیچ راهی جز دل کندن از نفت و رشد اقتصادی 10 درصدی این حوزه نداریم.

باید بپذیریم که مسیر توسعه اقتصاد پایدار از گردشگری می‌گذرد و برای اینکه مناطق محروم کشور را به‌سمت توسعه و درآمدزایی سوق دهیم باید از ظرفیت‌های این مناطق حداکثر بهره‌برداری را کنیم و توسعه‌یافتگی را نهادینه کنیم.

یکی از راهکارهای توسعه گردشگری که این روزها نیز سازمان میراث فرهنگی متولی مدیریت آن شده گردشگری دریایی است. قرار نیست تا نام دریا می‌آید در مسیر اشتغال و درآمد فقط به صیادی بیندیشیم و دریا را محدود به صید ببینیم که البته این خود نیز در جای خود از مهم‌ترین‌هاست.

در بسیاری از کشورهای دنیا اقامتگاه‌های دریایی یکی از پردرآمدترین مشاغل گردشگری دریایی به حساب می‌آید که متاسفانه در کشور ما رواج چندانی نداشته است و البته در حال حاضر چند استان همجوار جنوبی کشور مطالعاتی را در این بخش آغاز کرده‌اند. گردشگری دریایی اگرچه ریسک بالایی دارد، با تمهیدات فنی و تخصصی لازم و رعایت نکات قابل ملاحظه هیچ‌گاه نمود خطرناک نخواهد داشت و حتما شرکت‌های بیمه برای بیمه این نوع از گردشگران و تاسیسات هم پا به میدان می‌گذارند.

ظرفیت‌های دریایی که در جنوب و شمال کشور خودنمایی می‌کند بیش از ظرفیت‌های صیادی است که البته در این حوزه هم نتوانستیم بهره‌برداری لازم را بکنیم.

به هر حال بسیاری از مردم داخل و خارج کشور تمایل‌شان گردشگری در دریاست و طالب راه‌اندازی این نوع از گردشگری هستند و چه بسا افرادی که از کشور به‌منظور استفاده از همین نوع گردشگری عازم کشورهای دیگر می‌شوند. ارز از کشور خارج می‌کنند تا در دریا و سوار بر کشتی‌های تخصصی گردشگری ایام بگذرانند و فراغت حاصل کنند از روزمر‌گی‌های روزانه و حتی سفرهای تکراری.

بخشی دیگر از گردشگران هستند که به دنبال هیجانات سالم در حوزه گردشگری هستند بنابراین ترجیح می‌دهند به گردشگری دریایی بپردازند و از جذابیت‌های دریایی و آبی بهره ببرند.

حال آنچه در این میان بیش از هر چیز دیگری مهم است نوع عرضه خدمات در این نوع از گردشگری‌است که نیازمند خلاقیت و برآوردن نیازهای گردشگرانی است که این رشته از گردشگری را برگزیده‌اند. از جمله طبخ غذاهای دریایی یا برگزاری جشنواره‌های مرتبط در اقامتگاه‌های گردشگری.

در سواحل جنوبی کشور ما حتی این ظرفیت وجود دارد تا در فصول سرد سال هم از دریا استفاده کنیم و با فرض پدید آوردن مقدمات و تامین امنیت آن در این فصول از سال میزبان میهمانان داخلی و خارجی متقاضی باشیم.

گشت‌های دریایی و بهره بردن از جاذبه‌های دریایی و آبی هم از دیگر ظرفیت‌های همین نوع از گردشگری است که می‌توان از آن درآمد کسب و ضمن رعایت قوانین و قواعد زیست‌محیطی از آن استفاده کرد.

جانوران آبزی منحصر به فرد سواحل جنوبی کشور و گیاهان دریایی آن یکی از جاذبه‌های گردشگری است که در این گشت‌های دریایی می‌توان تعریف کرد و باعث جذب بسیاری از گردشگران داخلی و خارجی شد.

اگر تنها به همین حوزه از گردشگری به صورت کامل پرداخته شود و تسهیلات بلندمدت و کم بهره تخصیص داده شود تعداد بسیاری از بیکاران جوامع بومی کشورمان مشغول به کار می‌شوند و رونق فرهنگی و اقتصادی در این مناطق حاصل می‌شود.

با وجود دستگاه‌های مختلف مرتبط با دریا از جمله سازمان بنادر و دریانوردی، سازمان کشتیرانی ومحیط زیست اما خوشبختانه متولی گردشگری دریایی به سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری سپرده شده تا گردشگری دریایی به‌عنوان یک حرکت نوپا اما قدیمی در دستور کاراین سازمان قرار گیرد. بی‌شک این سازمان به تنهایی قادر به پیشبرد این اهداف نیست مگر با عزمی جدی با همکاری تمامی دستگاه‌های مرتبط. سرمایه‌گذاری در این بخش اگرچه به ظاهر ریسک بالایی دارد، به واقع بازدهی اقتصادی آن تضمین شده است حتی اگر کاملا این نوع از گردشگری لوکس تلقی شود.

* کارشناس حوزه گردشگری

** منبع: روزنامه فرهیختگان 1 تیر 96

انتهای پیام/

کد خبر 1396040337